قانون مالیات های مستقیم 5 باب دارد که در بخش چهارم باب 4، یک بحث مقررات عمومی وجود دارد. این مقررات ارتباطی خاصی باهم ندارند و هریک راجع به یک محتوا صحبت می کنند اما تمامی مودیان باید آن را بدانند.
ماده 155 :
این ماده پاسخی است به سئوال تفاوت میان سال مالیاتی و سال مالی. سال مالیاتی عبارت است از یک سال شمسی که از اول فروردین ماه هر سال شروع و به آخر اسفند ماه همان سال ختم می‌شود اما در مورد اشخاص حقوقی مشمول مالیات که سال مالی آنها به موجب اساسنامه با سال مالیاتی تطبیق نمی‌کند درآمد سال مالی آنها به جای سال مالیاتی مبنای تشخیص مالیات قرار می‌گیرد و موعد تسلیم اظهارنامه و ترازنامه و حساب سود و زیان و سررسید پرداخت مالیات آنها چهار ماه شمسی پس از سال مالی است.
به طور مثال اگر شرکتی که شما در آن کار می کنید شعبه یک شرکت خارجی باشد و سال مالی آن شرکت به جای از ابتدای فروردین از دهم دی ماه باشد، درآمد سال مالی آنها به جای سال مالیاتی مبنای تشخیص مالیات قرار می گیرد. پس نتیجه می گیریم که اشخاص حقیقی سال مالی ندارند و قانونگذار از شخص حقوقی نام می برد.
مواد 156 و 157:
مرور زمان مالیاتی:
اداره امور مالیاتی مکلف است اظهارنامه مودیان مالیات بر درآمد را در مورد درآمد هر منبع که در موعد قانونی تسلیم شده است حداکثر ظرف یک سال از تاریخ انقضای مهلت مقرر برای تسلیم اظهارنامه رسیدگی نماید.
توضیح: اگر شما اظهارنامه سال 96 را رد کرده باشید که باید تا 31 تیرماه 97 این کار انجام شده باشد.پس از این زمان سازمان مالیاتی هم تا یکسال پس از این تاریخ فرصت دارد رسیدگی کند.
در صورتی که ظرف مدت مذکور برگ تشخیص درآمد صادر ننماید و یا تا سه ماه پس از انقضای یک سال فوق‌الذکر برگ تشخیص درآمد مذکور را به مودی ابلاغ نکند اظهارنامه مودی قطعی تلقی می‌شود.
توضیح: اگر شما تا پایان تیر ماه 97 اظهارنامه مالیاتی را ثبت کنید، تا پایان تیرماه 98 سازمان مالیاتی می تواند اظهارنامه را بررسی و برگه تشخیص را صادر کند و پس از آن سه ماه فرصت دارد تا این برگه را به مودی ابلاغ کند. اما اگر ظرف سه ماه اینکار را نکند، اظهارنامه مودی قطعی خواهد شد وقابل بررسی نیست.
هرگاه پس از قطعی شدن اظهارنامه مالیاتی یا بعد از رسیدگی و صدور و ابلاغ برگ تشخیص اعم از اینکه به قطعیت رسیده یا نرسیده باشد معلوم شود مودی، درآمد یا فعالیت‌های انتفاعی کتمان شده‌ای داشته و مالیات متعلق به آن نیز مطالبه نشده باشد. فقط مالیات بر درآمد آن فعالیت‌ها با رعایت ماده (157) این قانون قابل مطالبه خواهد بود.
توضیح: اگر اظهارنامه قطعی شد و پس از آن مشخص شد که درآمد کتمان شده ای وجود دارد، سازمان مالیاتی تا 5 سال فرصت دارد به این موضوعات رسیدگی کند.
در این حالت و همچنین در مواردی که اظهارنامه مودی به علت عدم رسیدگی، قطعی تلقی می‌گردد اداره امور مالیاتی بایستی یک نسخه از برگ تشخیص صادره به انضمام گزارش توجیهی مربوط را ظرف ده روز از تاریخ صدور جهت رسیدگی به دادستانی انتظامی مالیاتی ارسال نماید.
توضیح: اگر در طی مدت مقرر به پرونده مودی رسیدگی نشود و قصور از سمت اداره مالیاتی باشد، دادستانی باید به این موضوع رسیدگی کند که چرا این پرونده رسیدگی نشده است.
ماده 157:
این ماده یک قانون اصلی و یک بخشنامه دارد.
نسبت به مؤدیان مالیات بردرآمد که درموعدمقرر از تسلیم اظهارنامه منبع درآمد خودداری نموده اند یا اصولاً طبق مقررات این قانون مکلف به تسلیم اظهارنامه در سررسید پرداخت مالیات نیستند مرور زمان مالیاتی پنج سال از تاریخ سررسید پرداخت مالیات می باشد و پس از گذشتن پنج سال مذکور مالیات متعلق قابل مطالبه نخواهد بود مگر اینکه ظرف این مدت درآمد مؤدی تعیین و برگ تشخیص مالیات صادر و حداکثر ظرف سه ماه پس از انقضای ۵ سال مذکور برگ تشخیص صادر به مؤدی ابلاغ شود.
توضیح: اگر شما اظهارنامه سال مالی 91 را تا پایان تیرماه 92 ارائه دهید، 5 سال پس از سال 92 سازمان مالیاتی می تواند به موضوع کتمان درآمد رسیدگی کند.
تبصره: در مواردی که مالیات به هر علت از غیر مؤدی مطالبه شده باشد پس از تأیید مراتب از طرف هیات حل اختلاف مالیاتی مطالبه مالیات از غیر مؤدی در هر مرحله ای که باشد کان لم یکن تلقی می گردد و دراین صورت اداره امور مالیاتی مکلف است بدون رعایت مرور زمان موضوع این ماده ظرف یک سال از تاریخ صدور رای هیأت مزبور مالیات متعلق را از مؤدی واقعی مطالبه نماید و گرنه مشمول مرور زمان خواهد بود.
توضیح: اگر در پرونده ی مودی اشتباهی صورت گیرد مثلا در مورد اشخاص حقیقی مشابهت اسمی رخ داده باشد، در لایحه باید به ماده 157 اشاره شود. قانونگذار در این مورد مرور زمان را یکسال قرار داده است. همچنین در این زمینه بخشنامه ای به نام 53296 وجود دارد که به این شرح است:
بقرار اطلاع بعضی از حوزه ها و مراجع مالیاتی ادعای مودیان مالیاتی مبنی بر مطالبه مالیات از غیر مودی را که باید به استناد تبصره ماده 157قانون مالیاتهای مستقیم توسط هیأت حل اختلاق مالیاتی مورد رسیدگی قرار گیرد, صرفا در هیأت های حل اختلاف مالیاتی بدوی و تجدید نظر که بعد از صدور و ابلاغ برگ تشخیص مالیات را رعایت قسمت اخیر ماده 238 و تبصره ماده 239 قانون مذکور حسب مورد تشکیل می شود و همچنین هیأت موضوع ماده 216 قانون مالیاتهای مستقیم که تشکیل آن بعد از شروع اقدامات اجرائی می باشد . قابل طرح و رسیدگی میدانند که این برداشت از قانون صحیح نمی باشد زیرا حکم تبصره ماده 157 مورد بحث فاقد قید و حصر بوده و لذا اگر پرونده در مرحله وصول و اجرا باشد طبق تبصره 2 ماده 58 آئین نامه وصول و اجرا قابل احاله به هیأت موضوع ماده 216 قانون مالیاتهای مستقیم و در سایر مراحل براساس اقامه دعوای شاکی قابل طرح در هیأت های حل اختلاف مالیاتی مستقر در اداره مربوطه خواهد بود .
توضیح:
برخی از ممیزین رسیدگی به چنین پرونده ای را صرفا از طریق هیأت های حل اختلاف مالیاتی بدوی و تجدید نظر می دانند اما این بخشنامه این موضوع را رد می کند و می گوید تمامی مراجع برای چنین پرونده هایی می توانند دخیل باشند.
اپلیکیشن رادیو مالی
همچنین می توانید پادکست های رادیو مالی را از طریق پلتفرم های زیر بشنوید
