هدف صورت های مالی، ارائه ی اطلاعاتی تلخیص و طبقه بندی شده درباره وضعیت عملکرد مالی و انعطاف پذیری مالی واحد تجاری است که برای اتخاذ تصمیمات اقتصادی استفاده کنندگان مفید است.
مسئولیت تهیه و ارائه صورت های مالی، با هیئت مدیره یا سایر ارکان اداره کننده واحد تجاری است.
مجموعه کامل صورتهای مالی شامل اجزای زیر است:
صورت های مالی اساسی:
- ترازنامه
- صورت سودوزیان
- صورت سودوزیان جامع
- صورت جریان وجوه نقد
- یادداشتهای توضیحی
به کارگیری نامناسب استانداردهای حسابداری، از طریق افشا در یادداشتهای توضیحی، جبران نمی شود.
شرایط ارائه صورت های مالی به نحو مطلوب
- انتخاب و اعمال رویه های حسابداری؛
- ارائه اطلاعات مربوط، قابل اتکا، قابل مقایسه و قابل فهم؛
- ارائه اطلاعات اضافی
صورت های مالی باید بر مبنای تداوم فعالیت تهیه شود، مگر اینکه مدیریت قصد انحلال یا توقف عملیات واحد تجاری را داشته باشد.
مدیریت برای ارزیابی تداوم فعالیت، تمام اطلاعات موجود در خصوص آینده قابل پیش بینی(حداقل ۱۲ ماه پس از تاریخ ترازنامه) را بررسی می کند.
به استثنای اطلاعات مربوط به جریان های نقدی، واحد تجاری باید صورت های مالی خود را بر مبنای تعهدی تهیه کند.
با توجه به مفهوم تطابق، شناخت اقلامی در ترازنامه که با تعریف داراییها و بدهیها انطباق ندارد، مجاز نمی باشد.
باید ثبات رویه در ارائه ی صورت های مالی رعایت گردد، مگر اینکه:
- تغییری عمده در ماهیت عملیات واحد تجاری یا تجدید نظر در نحوه ی ارائه ی صورت های مالی حاکی ازاین باشد که تغییر مزبور به ارائه ی مناسب تر معاملات یا سایر رویدادها منجر شود. یا
- تغییر در نحوه ی ارائه، بموجب یک استاندارد حسابداری الزام میشود.
تمام اقلام بااهمیت باید به طور جداگانه در صورت های مالی ارائه شود مبالغ کم اهمیت باید با مبالغ دارای ماهیت و کارکرد مشابه جمع گردد و نیازی به ارائه ی جداگانه آنها نیست.
اطلاعاتی با اهمیت تلقی میشود که عدم افشای آن بر تصمیمات اقتصادی استفاده کنندگان که بر مبنای صورت های مالی اتخاذ می شود، موثر واقع شود.
دارایی ها،بدهی ها نباید با یکدیگر تهاتر شوند مگر اینکه طبق استاندارد دیگری،الزامی یا مجاز باشد.
اقلام درآمد و هزینه تنها زمانی تهاتر شوند:
یک استاندارد حسابداری،تهاتر را الزامی یا مجاز کرده و یا درآمدها و هزینه های غیر عملیاتی حاصل از معاملات واحد یا مشابه با اهمیت نباشند.
تهاتر دو یا چند قلم دریافتنی و پرداختی تنها زمانی مناسب است که توان واحد تجاری برای تسویه حساب از طریق پرداخت مبلغ یا عدم پرداخت و الزام دیگری به پرداخت مبلغ خالص تضمین شده باشد.
صورت های مالی باید ارائه دهندهی اقلام مقایسه ای دورهی قبل باشد مگر اینکه یک استاندارد حسابداری،نحوه ی عمل دیگری را مجاز یا الزامی کرده باشد.
هزینه های عملیاتی باید بر حسب کارکرد هزینه ها در واحدتجاری و در موارد خاص که انجام این امر مفید نباشد.
در روش طبقه بندی بر مبنای کارکرد هزینه،هزینهها بر حسب کارکرد به عنوان بخشی از بهای تمام شده ی فروش،توزیع یا اداری طبقه بندی می شود.
در روش طبقه بندی بر اساس ماهیت هزینه،اقلام هزینه بر حسب ماهیت با یکدیگر جمع شده و در سود و زیان منعکس می شود.
اپلیکیشن رادیو مالی
همچنین می توانید پادکست های رادیو مالی را از طریق پلتفرم های زیر بشنوید
